A ile başlayan Kız bebek isimleri arıyorsanız bu yazımız tam size göre..Kanz olarak a ile başlayan kız bebek isimlerini anlamlarını sizin için bir araya getirdik.

A

B

C

Ç

D

E

F

G

Ğ

H

I

İ

J

K

L

M

N

O

Ö

P

R

S

Ş

T

U

Ü

V

Y

Z

Sıra	İsimler		Anlamı
1	ABBASE	:	Ahmed b. Hanbel’in hanımının ismi. Hz. Abbas’a mensup olan.
2	ABDAR	:	1. Sulu, taze. 2. Parlak. 3. Sağlam vücutlu. 4. Nükteli. 5. Zarif, güzel, hoş. 6. Su veren hizmetçi.
3	ABENDAM	:	Güzel vücutlu, güzellik.
4	ABŞAR	:	Şelale.
5	ACAR	:	1. Becerikli. 2. Atılgan, ele avuca sığmaz. 3. Halk. 4. Yeni, taze
6	ACER	:	Hz. İsmail(a.s.)’in annesi
7	AÇANGÜL	:	Gülgillerin örneği olan bitki ve bunun çiçeğine verilen ad;
8	AÇE	:	Sumatra adasının en kuzey kısmı. Önceleri burada Açe İslam devleti hüküm sürerdi. Şimdi ise Hollanda sömürgesidir.
9	AÇELYA	:	Fundagiller familyasından, kokusuz ama güzel renkli çiçek.
10	AÇIL	:	Açılmak eyleminden emir; serpil
11	AÇILAY	:	Ayın dolunay halinde olmaya başlaması
12	AÇKINGÜL	:	Açılmış gül.
13	ADA	:	Etrafı sularla çevrili kara parçası
14	ADALET	:	Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetmek.
15	ADANIR	:	Şanlı, şöhretli
16	ADEVİYE	:	1. İyilik, yardımseverlik. 2. Ünlü hanım mutasavvıfe.
17	ADIGÜZEL	:	Güzel isim. Verilen ismin güzel olması.
18	ADIN	:	ad sözcüğünün tekil ikinci kişi iyelik eki almış hali
19	ADİLE	:	1. Doğruluk gösteren. 2. Doğru Her işinde adalet, doğruluk bulunan hükümet. 3. Adile Sultan; Osmanlı döneminde Bağdat’ta valilik yapan Süleyman Paşa’mn hanımı. Adına bir cami bir de kervansaray yapılmıştır.
20	ADNİYE	:	1. Adın’a mensup 2. Cennete girmeye hak kazanan.
21	AFAFET	:	1. Afiflik, temizlik, temiz olan. 2. Fenalıktan, günah işlemekten kaçınma. 3. Namuslu olmak.
22	AFET	:	İnsanlığın önleyemediği büyük doğal felaket
23	AFİF	:	1. İffetli, namuslu, ırz ve namus sahibi kadın. 2. Doğru, haramdan sakınan, yolsuzluğa sapmaz kişi.
24	AFİFE	:	Namuslu, iffetli, temiz ve dürüst
25	AFİTAB	:	l. Güneş, gün ışığı. 2. Çok güzel, dilber, parlak yüz.
26	AFRA	:	1. Ayın onüçüncü gecesi. 2. Beyaz toprak.
27	AFTABE	:	1. Su kabı. 2. Güneş biçiminde yapılan mücevher.
28	AĞAN	:	Ka.- Akanyıldız, ağma
29	AĞCA	:	Beyaz tenli kadın.
30	AĞÇA	:	Temiz, saf
31	AĞGÜL	:	Beyaz gül, ak gül.
32	AĞGÜNLÜ	:	günü aydınlık olan, ak günlü
33	AĞIŞ	:	Göğe doğru yükseliş, yükselme
34	AĞIT	:	Ölen bir kimsenin ardından okunan ezgi, söylenen söz
35	AHENK	:	Vurgu, ritim, uyum
36	AHFA	:	Kalb, ruh, sır, hafi, ahfa şeklinde sıralanan “letafeti hamse” sonuncusuna verilen ad.
37	AHLA	:	Çok tatlı. Pek şirin.
38	AHMER	:	Kırmızı, kızıl.
39	AHRA	:	Daha layık, münasip, uygun
40	AHSA	:	Arabistan’ın KuveytKatar kısmına verilen isim Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
41	AHSEN	:	En güzel, Çok güzel
42	AHTER	:	Yıldız
43	AHU	:	Ceylan, karaca, maral – Güzel kadın
44	AHUCAN	:	Çok güzel dost.
45	AHUEDA	:	Nazlı güzel.
46	AHUELA	:	Çok güzel gözlü.
47	AHUGÜL	:	Çok güzel.
48	AHUGÜZAR	:	Becerikli güzel.
49	AHUNAZ	:	Nazlı güzel, nazenin.
50	AHUNİSA	:	Çok güzel kadın.
51	AHUNUR	:	Göz kamaştıran güzelliğe sahip olan.
52	AHUSE	:	Coşkulu güzellik
53	AHUŞEN	:	Güzel ve neşeli.
54	AİŞE	:	1. Yaşayan, zenginlik ve bolluk gören. Yaşayış. Âişe binti Ebû Bekir. Peygamberimiz(s.a.s)’in hanımlarından. Muhterem annelerimizden biri olan Âişe(r.a.) Islami bilgisi ve fakihliği ile de meşhurdur
55	AJDA	:	1. Filiz sürgün. 2. Çentik çentik olan şey
56	AJLAN	:	Hızlı, çabuk, telaşlı
57	AKALTAN	:	Hem ak hemde al olan tan
58	AKALTIN	:	Ak renkte altın, beyaz altın
59	AKALTUN	:	Ak renkte altın, beyaz altın
60	AKANAY	:	Yıldız kümesi.
61	AKANT	:	Iyi dilekli ant, ak ant, ak yemin
62	AKANYILDIZ	:	geceleri gökte görülen, hızla akıp giden ışıklı gökcismi
63	AKARTUNA	:	Akıp gitmekte olan Tuna, akar durumdaki Türk; akıncı Türk
64	AKARTÜRK	:	su gibi akıp gider durumdaki Türk akıncı Türk
65	AKASMA	:	Beyaz, mavi, morumsu, pembe çiçek veren yabani, tırmanıcı bir bitki.
66	AKASYA	:	Küçük sıra yapraklı, süs için yetiştirilen bir ağaç.Salkımağacı
67	AKAY	:	Beyaz ay, ayın tam bir daire olarak dolgun, parlak göründüğü evre. Ak ve ay kelimelerinden
68	AKBAŞAK	:	ak renkli başak
69	AKBİLGE	:	Alim, bilgili, dürüst kimse.
70	AKCAN	:	ak yaşam; temiz ruhlu kişi, ak tenli ve cana yakın akça pakça sevgili
71	AKÇA	:	1. Oldukça ak, beyazca. 2. Eskiden kullanılan küçük gümüş para, nakit. 3. Temiz, saf, iyi niyetli kişi.
72	AKÇAKİRAZ	:	Bir kiraz çeşidi.
73	AKÇAN	:	Temiz, dürüst kimse
74	AKÇIL	:	Beyazımsı, solgun
75	AKÇİÇEK	:	Beyaz çiçek- Daha çok örfte kullanılır.
76	AKDA	:	Allah’ın himayesindeki cariye veya kadın
77	AKGÜL	:	Beyaz gül.
78	AKGÜNEŞ	:	ak aydınlık Güneş; akça pakça ve güneş gibi aydınlatıcı
79	AKGÜNGÖR	:	aydınlık, gönençli, dirlik düzenlik içinde bir göresin anlamına bir dilek
80	AKİFE	:	Sebatlı, kararlı – İbadet eden
81	AKİLE	:	Akıllı, Rüştünü kanıtlama konumuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan
82	AKİPEK	:	İpek gibi kadın.
83	AKİS	:	1. Yankı. 2. Işığın veya bir şeklin bir satha çarpıp orada görünmesi, yansı. 3. Zıt, ters, muhalif.
84	AKKIZ	:	ak tenli kız
85	AKKOR	:	Işık saçacak aklığa varıncaya kadar ısıtılmış olan.
86	AKKUTLU	:	Iyilik gönenç, uğur getirdiğine inanılan
87	AKMAR	:	Aylar, yıldızlar.
88	AKMER	:	Ay gibi beyaz(yüz)
89	AKMERİÇ	:	ak, aydınlık meriç
90	AKMUT	:	ak dilek, ak göneniş
91	AKMUTLU	:	bütün istek ve özlemleri yerine gelmiş olan; ak gönençli
92	AKNUR	:	Beyaz nur.
93	AKOL	:	ak, aydınlık, temiz olasın anlamına gelen bir dilek buyruk
94	AKÖREN	:	ak, aydınlık kent kalıntısı
95	AKPINAR	:	Yerden kaynayıp çıkan su, kaynak, çeşme. Bir suyun çıktığı yer, su başı. Kaynak suyunun devamlı aktığı yer.
96	AKSEL	:	Temiz, berrak akan su yada sel
97	AKSEN	:	Ka.- Sen aksın, temizsin, doğru ve namuslusun.
98	AKSEV	:	Aydınlığı sev, ışık saç
99	AKSEVİL	:	Her zaman sevilen, beğenilen biri olma temennisi.
100	AKSIN	:	Temiz, doğru, dürüstsün., Akip Gitmek
101	AKSU	:	1. Temiz, pırıl pırıl su gibi. 2. Nehir
102	AKSUNA	:	Beyaz renkli yaban ördeği.
103	AKŞIN	:	1. Az ak, akımsı.2. Derisinde, kıllarında ve gözlerinde doğuştan boya maddesi bulunmadığı için her yanı beyaz olan (insan, hay-
104	AKTAN	:	Aydınlık, mehtaplı gece.
105	AKYIL	:	Temiz, güzel sene.
106	AKYILDIZ	:	Akşama doğru doğan parlak yıldız. Çoban yıldızı, sabah yıldızı.
107	ALA	:	Ela karışık renkli, alaca; Benekli; Tam olgunlaşmamış, yarı olmuş
108	ALAGUN	:	Yazın güneş buluta girdiği zamanki gölgeli hava.
109	ALAGÜL	:	Çok renkli gül.
110	ALAGÜN	:	Yazın güneş buluta girdiği zamanki gölgeli hava.
111	ALAMET	:	1. İşaret, iz, nişan. 2. Remiz, sembol. 3. Belirti, emare. 4. Çok iri, şaşılacak büyüklükte(meç.).
112	ALANGOYA	:	1. Altın geyik. 2. Ünlü Moğol destanının kutsal sayılan kadın kahramanı.
113	ALANUR	:	en aydınlık, en parıltılı, en parlak
114	ALAPINAR	:	Yerden kaynayıp çıkan su, kaynak, çeşme. Bir suyun çıktığı yer, su başı. Kaynak suyunun devamlı aktığı yer.
115	ALARA	:	Al + ara. Al=Kırmızı, ara=bezeyen, süsleyen, Kırmızı süs anlamında bir tamlama, Antalya’da bir nehir
116	ALCAN	:	Can alıcı güzel. Can alan, cesur, yürekli.
117	ALÇİÇEK	:	Kırmızı çiçek.
118	ALEDA	:	Nazlı, kaprisli
119	ALEV	:	1. Ateşten ve yanıcı cisimlerden çıkan parlak, çeşitli şekillere giren gazlardan meydana gelen şeffaf dil, yalım. 2. Aşk ateşi, sevda. 3. Alımlı, cazibeli kadın.
120	ALEYNA	:	Arapça’da üzerimize anlamına gelen bir edat. – Esenlik ve güzelliklere sahip, esenlik içinde olan
121	ALGUN	:	1. Aklı alınmış. 2. Al renginde, koyu ve parlak pembe.3. Tümsek, tepe.
122	ALGUNE	:	1. Serap. 2. Allık.
123	ALGÜL	:	Kırmızı gül.
124	ALIM	:	Gözü gönlü çeken nitelik, çekicilik, gönül çelen güzellik, albeni
125	ALİME	:	Bilim adamı, bilgin ilim bilen, ilimle uğraşan kimse
126	ALİYE	:	Yüce, yüksek
127	ALKIŞ	:	Birini Övme
128	ALKIZ	:	Kırmızı yanaklı, sağlıklı kız.
129	ALMİLA	:	Elma gibi kırmızı yanaklı
130	ALMİNA	:	Mina dağında yetişen kırmızı bir çiçek
131	ALMİRA	:	Ay tutulması sırasında ayın etrafında görülen kızıllık
132	ALPİKE	:	Kahraman kraliçe
133	ALPNUR	:	1. Eski Türklerde kahraman, yiğit, cesur, bahadır, pehlivan. 2. Seyfi kola mensup, savaşçı, fütüvvct ehli. Alperen, Alpgazi. Bu isim İslam’dan sonra da Türkler arasında kullanılmaya devam etti.
134	ALTIN	:	1. Parlak, san renkte, paslanmayan, kolay işlenebilen, ziynet eşyası olarak da kullanılan maden, zer, zeheb. 2. Örfte kadın adı olarak kullanılır. Zerrin
135	ALTINBAŞAK	:	Değerli kimse.
136	ALTINBİKE	:	Değerli kimse.
137	ALTINIŞIK	:	Işığın en güçlü anı.
138	ALTINIŞIN	:	Işığın en güçlü anı.
139	ALTINIZ	:	Işığın en güçlü anı.
140	ALTINİZ	:	Işığın en güçlü anı.
141	ALTINTAÇ	:	Altından taç.
142	ALYA	:	Yüksek yer, yükseklik, gök
143	AMİNE	:	Yüreğinde korku olmayan.
144	AMİRE	:	1. Mamureden, şenlendiren. 2. İmar olunmuş. 3. Devlete ait. 4. Kendisine bağlı görevliler bulunan.
145	AMRE	:	Uzun yaşamak, uzun ömürlü olmak.
146	ANBER	:	1. Ada balığının bağırsaklarında toplanan yumuşak, yapışkan ve misk gibi kokan, kül renginde madde. 2. Güzel koku. 3. Güzellerin saçı.
147	ANI	:	Yaşanmış olaylardan belleğin sakladığı.
148	ANIL	:	1. Anılmak eylemi. 2. Meşhur, ünlü. 3. Hatırlanan.
149	ANİFE	:	1. Sert, şiddetli. 2. Haşin. 3. Geçmişte, pek yakında, burnun ucu denecek kadar yakından gecen. 4. Biraz önce, belirtilen, bahsedilen.
150	ANİSA	:	Hayırlı kadın
151	ANKA	:	Kaf Dağı’nda bulunduğu söylenen masal kuşu
152	ARAL	:	Birbirine yakın adalar topluluğu. Orta Asya’da bir göl.
153	ARAM	:	1. Dinlenme, sükun, karar. 2. Rahat, huzur, istirahat. 3. Oturma, eğlenme, ikamet etme.
154	ARAMCAN	:	1. Gönül rahatı. 2. Sevgili, sevilen güzel.
155	ARCA	:	1. Temiz, namuslu. 2. Aksak, topal.
156	AREFE	:	1. Arife, dini bayramlardan bir evvelki gün. 2. Bir önceki gün.
157	ARİFE	:	Tecrübeli, bilgili, sezgi ve anlayışa sahip
158	ARMİNA	:	Emine, korkusuz, yürekli
159	ARMİNE	:	İnanılır, güvenilir.
160	Armoni	:	Müzik
161	ARNİSA	:	Çok namuslu kadın
162	ARRAFE	:	1 Falcı, kahin. Müneccim. 2. Hekim. 3. Göçebe Arap aşiretlerinin örfe vakıf umumi bilgileri.
163	ARSEN	:	Kurtuluş, özgürlük
164	ARSU	:	Su kadar berrak
165	ARÜSEK	:	1. Gelin, küçük gelin. 2. Bebek gibi güzel kız. 3. İşlemecilikte kullanılan yeşil parlak sedef. 4. Ateş böceği. 5. Küçük bir mancınık çeşidi.
166	ARVA	:	En güzel kadın
167	ARYA	:	Operada sanatçının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı
168	ARZU	:	1. İstek, bahşiş. 2. Emel, heves, meyi. 3. Özlemek, müştak olmak. “Arzum” olarak da kullanılır. Meşhur halk hikayelerinde Kamber’in sevgilisi.
169	ARZUCAN	:	Candan isteyen.
170	ARZUGÜL	:	İstenilen, beğenilen gül.
171	ARZUM	:	İsteğim, dileğim, hevesim.
172	ARZUMAN	:	1. İstek, bahşiş. 2. Emel, heves, meyi. 3. Özlemek, müştak olmak. “Arzum” olarak da kullanılır. Meşhur halk hikayelerinde Kamber’in sevgilisi.
173	ARZUNAZ	:	Naz yapan, nazenin.
174	ASALBİKE	:	Gerçek hanım, gerçek güzel
175	ASEL	:	Bal, Cennetteki dört sudan biri
176	ASENA	:	Dişi kurt.
177	ASGAR	:	En küçük, daha küçük.
178	ASIFE	:	Şiddetle esen rüzgar. Kur’an’da Yunus 22, İbrahim 18 ve En’am suresi 81. ayetlerde geçer.
179	ASIMA	:	Temiz, namuslu, sağlam karakterli
180	ASİYE	:	Acılı kadın / Direk
181	ASLI	:	Kök, köken – Aşık Kerem’in sevgilisi
182	ASLICAN	:	Özü can gibi sevgili
183	ASLIHAN	:	Kökeni soylu han soyundan, Mutlu paylaşmayı seven
184	ASLIM	:	Özü geçmişe ait
185	ASLINAZ	:	Nazlı olması geçmişinden gelen.
186	ASLINUR	:	Nur saçan bir geçmişi olan.
187	ASLISU	:	Geçmişi su gibi berrak ve temiz olan.
188	ASU	:	Asi, ehlileşmeyen huysuz at – İsyankar
189	ASUDE	:	Sessiz, sakin dinlendirici
190	ASUELA	:	Ela gözlü yaramaz, parmakla gösterilecek kadar güzel olan
191	ASUMAN	:	Gök, gökkubbe, sema
192	ASYA	:	Dünyadaki kıtaların en büyüğü.
193	AŞINA	:	Bildik, tanıdık.
194	AŞKIM	:	Sevdiğim, sevgilim.
195	AŞKIN	:	1. Geçkin, aşmış olan. 2. Ölçüyü kaçıran, coşkun. 3. Fazla. 4. Sonra. 5. Benzerlerinden daha üstün.
196	AŞKINAY	:	1. Geçkin, aşmış olan. 2. Ölçüyü kaçıran, coşkun. 3. Fazla. 4. Sonra. 5. Benzerlerinden daha üstün.
197	ATASAGUN	:	Eski Türklerde hekimlere verilen isim.
198	ATIFA	:	Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen
199	ATIFET	:	Karşılık beklemeden gösterilen sevgi, iyilik sever
200	ATİCAN	:	Taçlar.
201	ATİKE	:	Özgür – Soylu – Güzel ve genç kız – Saf – Pembe yüzlü
202	ATİYE	:	1. Bağış, bahşiş, ihsan. Hediye. 2. Gelecek, istikbal.
203	ATSAN	:	Susuz, susamış, teşne.
204	ATTAB	:	Yumuşak huylu. Sertlik yanlısı olmayan. Uyumlu. Attab b. Esid. Sahabeden. Mekke valiliği yapmıştır. Rasulullah tarafından atanmıştır.
205	ATUFET	:	Şefkat, merhamet.
206	ATYEB	:	Çok güzel, pek güzel.
207	AVŞAR	:	Oğuzların önemli bir kolu. Büyük Selçuklu Devleti’nin kurulması ve yakındoğunun Türkleşmesinde büyük rol oynamışlardır.
208	AVUNÇ	:	İnsanı avutan, teselli eden şey
209	AYANFER	:	Gözün ışığı, nuru.
210	AYASUN	:	Ay gibi ışıltılı ve güzelsin anlamında.
211	AYBEK	:	Put, sanem. İsim olarak kullanılmaz.
212	AYBEN	:	Ay benizli.
213	AYBENİZ	:	Ay gibi parlak tenli, ay benizli.
214	AYBER	:	Ay meyvası.
215	AYBİGE	:	Büyük ay, dolunay.
216	AYBİKE	:	Ay benizli, Ay gibi güzel kadın
217	AYBİKEN	:	Eski Türk hükümdarlarından birinin hanımının ismi.
218	AYBİRGEN	:	Ay veren
219	AYBÜKE	:	Ay gibi parlak, aynı zamanda zeki, akıllı
220	AYCA	:	Ay gibi güzel, ışıklı, parlak.
221	AYCAN	:	İçi aydınlık
222	AYCİHAN	:	Cihanı aydınlatan ışık.
223	AYÇA	:	1. Ayın yeni doğduğu günlerdeki şekli, yeni ay, hilal. 2. Cami kubbelerine ve minare külahlarına konulan hilal şeklindeki süs. 3. Ay kadar güzel, aydınlık.
224	AYÇAĞ	:	Ay gibi parlak çağ.
225	AYÇAN	:	Ay gibi parlak güzel ve sevimli.
226	AYÇIL	:	1. Işık saçan, sürekli parlaklık veren ay. 2. Ay gibi.
227	AYÇİÇEK	:	Gün çiçek
228	AYDA	:	Dere kıyılarında yetişen bir bitki – Parmakları, endamı güzel kadın
229	AYDAN	:	Ay’a dahil olan. Ay gibi.
230	AYDANUR	:	Ay’ın ışığı, aydan yayılan ışık.
231	AYDENİZ	:	Hem ay, hem de deniz
232	AYDIN	:	1. Aylı gece, mukmin. 2. Aydınlık, ışıklı, parlak, ruşen, ziyadar, münevv3. Açık, belli, ortada, vazıh, aşikar, bahir. 4. Kutlu, uğurlu, mübarek, mesut. 5. Okumuş, kültürlü ileri fikirli, münevvKılıçarslanın hanımının ismidir. Erkek ve kadı
233	AYDINAY	:	1. Aylı gece, mukmin. 2. Aydınlık, ışıklı, parlak, ruşen, ziyadar, münevv3. Açık, belli, ortada, vazıh, aşikar, bahir. 4. Kutlu, uğurlu, mübarek, mesut. 5. Okumuş, kültürlü ileri fikirli, münevvKılıçarslanın hanımının ismidir. Erkek ve kadı
234	AYDİLEK	:	Ay ve dilek isimlerinden oluşmuş birleşik isim. -Ay’a ait arzu, istek.
235	AYDOĞDU	:	Doğmakta olan ay. Ay doğdu Bey. Ertuğrul Gazi’nin oğlu veya torunu (1302).
236	AYEVİ	:	Ay çevresinde oluşan ışık çemberi
237	AYFER	:	1. Ayyüzlü, ay gibi güzel, parlak ışık saçan. 2. Şan, haşmet sahibi.
238	AYGEN	:	1. Dost, arkadaş. 2. Sevgili, yar. 3. Temiz yaratılıştı.
239	AYGÖNÜL	:	Güzel gönüllü.
240	AYGÜL	:	Ay’ın gülü.
241	AYGÜN	:	Gösterişli, ay ve güneş kadar güzel anlamında.
242	AYHATUN	:	Ay yüzlü kadın. Ay ve hatun kelimelerinden birleşik isim.
243	AYİLKİN	:	İlk çocuklara takılan isim.
244	AYKAL	:	Ay gibi parlak ve ışıklı kal
245	AYKE	:	Sık koruluk.
246	AYKIZ	:	Ay gibi güzel yüzlü kız
247	AYLA	:	Ay’ın ve güneşin etrafında bazı zamanlarda görülen halka, ayla. Beyaz ışık.
248	AYLAN	:	Ay gibi güzel değerlere sahip olan.
249	AYLİN	:	Ay’a ait, ayın etrafındaki çizgi
250	AYNAMELEK	:	Melek gibi, melek görünüşlü kadın.
251	AYNDİLGE	:	Pınar, su, kaynak. Antakya Halep arasında, Suriye sınırına çok yakın bir yerde bulunan kaynak su. Tarihte bu kaynak dolayısıyla önemli yerleşim bölgesi olmuştur.
252	AYNIHAYAT	:	Hayatın gözü, hayat pınarı.
253	AYNİYE	:	1. Yeniçeriler tarafından ve daha sonra Sultan Mecid ve Sultan Aziz zamanlarında giyilen bir çeşit yağmurluk. 2. Yardım etmiş. Yardımla ilgili.
254	AYNŞEMS	:	1. Güneş kaynağı. 2. Mısır’da bir kasaba. 3. Bir cins değerli taş.
255	AYNUR	:	Ay gibi ışıklı, pırıl pırıl
256	AYPARE	:	Ay parçası
257	AYPER	:	Ay parçası, Tek ay
258	AYPERİ	:	Ay ve peri gibi çok güzel.
259	AYRAL	:	Benzerlerinden farklı olan, kendine özgü, değişik
260	AYSAL	:	Ay gibi, ay’a benzeyen.
261	AYSAN	:	Ay gibi, ay yüzlü
262	AYSAR	:	Ayın evrelerine göre huyu değişen kimse
263	AYSEL	:	1. Bol ışık saçan, ay. 2. Ay’ın en parlak zamanında doğan.
264	AYSEMA	:	Ay gibi parıldayan yüz.
265	AYSEN	:	Ay gibi güzel. Parlak ve nurlu.
266	AYSEREN	:	Güzelliğini gözler önüne seren.
267	AYSEV	:	Ay gibi sevgili
268	AYSEVEN	:	Ay gibi sevgili
269	AYSIN	:	Sen aysın, ay kadar güzelsin
270	AYSİMA	:	Ay yüzlü
271	AYSU	:	Su gibi berrak ay.
272	AYSUDA	:	Suya yansıyan ay.
273	AYSUN	:	Ay gibi ışıltılı ve güzelsin anlamında.
274	AYSUNA	:	Su gibi berrak ay.
275	AYSUNAY	:	Su gibi berrak ay.
276	AYŞAN	:	Ay gibi şanlı, görkemli, parlak.
277	AYŞE	:	Yaşam, dirlik, Rahat yaşayan
278	AYŞEGÜL	:	Güleç, güler yüzlü
279	AYŞEM	:	Ay ışığı – Benim Ayşem
280	AYŞEN	:	Neşeli ay, gülen ay.
281	AYŞENUR	:	Nur gibi parlak, pırıl pırıl, ay gibi güzel, rahat ve huzurlu yaşayan kişi
282	AYŞIL	:	Ay gibi ışıl ışıl. – Ay ve şıl kelimelerinden birleşik isim.
283	AYŞİM	:	Darlak ışık saçan.
284	AYŞİN	:	Ay gibi ışıl ışıl. – Ay ve şıl kelimelerinden birleşik isim.
285	AYŞİRİN	:	Sevimli ay, ay gibi sevimli. Şirin.
286	AYŞULE	:	1. Ay kıvılcımı. 2. Ay ışığı.
287	AYTEN	:	1. Ay yüzlü. 2. Teni beyaz ve parlak olan. 3. Güzel vücutlu.
288	AYTU	:	Aya benzeyen tuğlu.
289	AYTUNA	:	1. Çok bol. 2. Yavru. 3. Görkemli, gösterişli. 4. Karaor-manlardan doğan, Karadeniz’e dökülen, Avrupa’nın Volga’dan sonra en uzun ırmağı.
290	AYTUNCA	:	Balkan Yanmadası’nda Meriç ırmağının kolu.
291	AYTÜL	:	Ay ve tül kelimelerinden oluşan birleşik isimlerden. – Son zamanlarda yapılmış, uydurma bir isimdir.
292	AYYÜKSEL	:	Yükselen ay.
293	AYZER	:	1. Altın renginde ay. 2. Ay’ın altın rengini aldığı an.
294	AZADE	:	Özgür, kurtulmuş, başına buyruk anlamında
295	AZEL	:	Hür, Serbest
296	AZİME	:	Azmeden, yapmak için kesin kararlı / iri, kemikli yapılı
297	AZİMET	:	1. Kuvveüi bir iradeye dayanan karar, yemin anlamına gelmektedir. 2. Herhangi bir kolaylığa başvurmaksızın bütün güçlüklerin irade gücüyle yenilerek yapılması gerekli olan dini vecibeler.
298	AZİZE	:	Kutsal, ermiş kadın – Sevgi hitabı
299	AZMİDİL	:	Gönül yüceliği.
300	AZMİYE	:	Niyetli, kararlı
301	AZRA	:	Bakire, el değmemiş
302	AZREF	:	1. Çok zarif, en zarif. 2. Çok zeki.
303	AZZE	:	1. Dişi ceylan yavrusu. 2. Yüce, şerefli.